GALERIJ Kunst en Cultuur   

In dit hoofdstuk kunt u kunstenaars vinden die in Didam gewoond en gewerkt hebben of kunstenaars van elders die werk gemaakt hebben over Didam, haar inwoners en gebouwen. De namen van de kunstenaars worden in alfabetische volgorde weergegeven. (klik op de werken om de foto's te vergroten.) Zie ook de tekeningen in Toen en NU.

Graag geduld bij het laden

Carla Aukes Loil  Quilts

Mag ik mij even voorstellen, ik ben Carla en maak prachtige wandkleden van landschappen. Hiervoor heb ik inspiratie opgedaan tijdens mijn buitenlandse reizen. Ik schilder als het ware met lapjes. Natuurlijk maak ik nog veel meer, kom het gerust op Daaldersmaat bekijken.

Carla Aukes Loil Beelden  - Beeldentuin

Gerard Balduk

Schilderij van Huize Manhorst (bron Oudheidkundige Vereniging Didam)

Kees Baltus

Geboren in Oudorp N.H. alwaar hij zijn jeugd doorbracht. Tijdens zijn schooltijd kreeg hij al belangstelling voor tekenen en schilderen, maar van aktief beoefenen was weinig terecht gekomen ondanks het feit dat zijn vader een zeer goed portrettekenaar was. Sedert 1947 woonde Kees in Didam. Na zijn pensionering kreeg hij de tijd om zijn bestaande belangstelling voor tekenen als hobby uit te oefenen. Hij heeft zich gespecialiseerd in het pastel-tekenen waarbij hij met veel precisie te werk ging. In zijn tekeningen tracht hij door gebruik te maken van een vrij grote diversiteit aan kleuren en lichtinvallen, een bepaalde sfeer in zijn werkstukken aan te brengen. Regelmatig terugkerend thema's in zijn werk zijn kerkinterieurs en de natuur. Zijn werk is bij mij helaas alleen bekend als omslag van boeken. Graag aanvulling.

Karl van Beek

van Beek geb. Gelsenkirchen-Buer (Dld) 12 maart 1922. Woonde en werkte in Buer in Westfalen (Dld) Karl  tot 1946, Den Haag; sinds 1967 in Didam. Leerling van de Vrije Akademie in Den Haag, vormde zich verder zelf. Beeldhouwer. Onderwerpen: algemene aard (mythologie, religie, dierenwereld). Wordt genoemd: ‘ernstig werker’.
Het beeld Wiefke van Diem (1982) is gebaseerd op de hardwerkende en behulpzame vrouwen uit Didam zoals ze beschreven worden in de (later gebundelde) feuilleton Oaver ''t Hekke van Frans Loeters (1926-1998) in weekblad De Liemers.. Zie ook de drie beeldjes onder het kopje Nostalgie.

Jan de Beijer

De in Zwitserland geboren (Arau 1703) Jan de Beijer was een begenadigd tekenaar van stads- en dorpsgezichten. Als kind verhuisde hij naar het Duitse Emmerik (Nijmegen) en raakte zo bekend met de omgeving waar hij later zoveel rond zou reizen om tekeningen te maken.
De omvangrijke verzameling prenten en tekeningen van zijn hand tonen onder meer kerken, stadspoorten en kastelen door een groot deel van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, vooral in Utrecht, Holland en Gelderland. De werken van De Beijer, net als dat van zijn meester Cornelis Pronck (1691-1759) en diens andere leerlingen, staan bekend als topografische tekeningen en gelden als waardevolle historische documenten. De prenten deden dan ook dienst als illustraties in boeken over Nederland, zoals in het boek Gezichten voorname Hollandse dorpen en "Vaderlandsche Gezigten"uit het einde van de achttiende eeuw.

Ferdinand van Bindsbergen. 

Ferdinand van Bindsbergen (1960 uit Loil) heeft niet één, maar twee grote passies in zijn leven: schilderen en Indonesië. Geen wonder dat zijn schilderijen het alledaagse leven in de Gordel van Smaragd verbeelden. Exposities te Doetinchem, Arnhem, Zoetermeer Den Haag en Zevenaar. Het zijn de boeken van onder andere Louis Couperus en Multatuli die zijn interesse in Indonesië  wekken. Na een eerste kennismaking in 1985 keert hij regelmatig terug naar Indonesië om de wonderlijke schoonheid van deze archipel in aquarelvorm vast te leggen. Zijn zoektocht naar inspiratie brengt hem op Sumatra, Sulawesi, Java, Bali en Lombok. Met oog voor detail  weet Ferdinand er de houdingen en gelaatsuitdrukkingen van de plaatselijke bevolking tijdens hun alledaagse bezigheden te schilderen. Hoewel de aquarellen het huidige Indonesië tonen, ademen ze een sfeer. Daarnaast heeft hij een aantal aquarellen van de Mariakerk te Didam gemaakt.

Aquarellen na een reis door Indonesië, gemaakt door Ferdinand van Bindsbergen en verwerkt in een weekkalender uitgegeven door Rotary Elst Overbetuwe voor de actie "Polio de Wereld uit".  

4 bekers uit Didam met afbeeldingen van Ferdinand van Bindsbergen

Ad Dekkers

Wederom een kunstenaar die in Didam gewerkt en gewoond heeft. Ad Dekkers, (geboren in Mierlo 1922), kunstschilder, leraar, woonde en werkte in Vught, Amsterdam, Didam, Sterksel; studeerde aan de academie ’s-Hertogenbosch en Rijksacademie Amsterdam. Won gouden medaille stipendium Prix de Rome, vrije schilderkunst in 1953. Hij trouwde in hetzelfde jaar en vestigde met zijn vrouw in Didam. Een deel van zijn werk heeft betrekking op de Liemers en Didam, Loil en Nieuwdijk in het bijzonder. Na een tentoonstelling in het Liemers Museum in Zevenaar zijn een 65 tekeningen van zijn hand in handen gekomen van Nol Tinneveld en daarna via het archief van het museum Arnhem overgegaan naar het Liemers Museum in Zevenaar. Bijgaand de tekeningen uit 1955 van Didam, Loil en Nieuwdijk.

Gezicht op Loil

Gezicht op Nieuw-Dijk

Dirk van Dolderen

Geboren (1944) te Oosterbeek, reeds op jeugdige leeftijd, wilde hij schilderen. Helaas mocht hij van zijn ouders niet naar de kunstacademie. Begin 1972 kon hij en zijn vrouw geen geschikte woning vinden in Oosterbeek zelf en emigreerde hij met zijn gezin met 4 kinderen naar Adelaide in Australië. Naast zijn baan in een autobedrijf begon hij in zijn vrije tijd zich te bekwamen in het schilderen met olieverf, bezocht hij exposities en bestudeerde de technieken van diverse Australische en Nederlandse meesters. In het begin legde hij zich toe op het kopiëren van Nederlandse meesters. Na drie jaar had hij zich dusdanig ontwikkeld dat hij van het schilderen zijn beroep kon maken. Oorspronkelijk bij zijn huis aan de straat en later ook in een galerie te Adelaide. Meer en meer raakte hij onder de indruk van de Australische natuur. Vele werkstukken vonden hun plaats in particuliere collecties in binnen- en buitenland. Het vaderland en zijn familie lonkte echter en na twee keer terug te zijn geweest voor vakantie werd besloten naar Nederland terug te keren. In mei 1984 vestigt hij zich in Didam, waar zijn familie woonde en legde zich, naast hoofdzakelijk olieverfschilderijen ook toe op aquarellen. Na zijn pensionering stopte hij met schilderen. Dirk overleed in 2020. Uit Didam zijn van zijn hand nog schilderijen verschenen van het Roodborstje in Loil, van Bakkerij Som en het huis aan de Wilhelminastraat van Jos Som, de oud wethouder van Didam, later burgemeester van Kerkrade. 

Rechts onder: Gezicht op het dorp Etten bij Gendringen (1981) naar een gravure uit 1743; collectie Liemers Museum.

Het logo/beeldmerk van de Didamse carnavalsvereniging de Geinskop van zijn hand. 

Bernardus Dons

Opnames van Jose Rasing

De oorspronkelijke kerk in Loil onderging 1965 een ingrijpende wijziging. Het hoogaltaar en de zijaltaren verdwenen. Wat nog resteert van de oude inrichting is het doopvont, een monumentale Piëta en een aantal figuratieve glas-in-loodramen.
Een aantal voorwerpen heeft een min of meer autonome kunsthistorische waarde. Zij zijn gemaakt door bekende kunstenaars uit de twintigste eeuw, zoals het Mariabeeld door Steph Uiterwaal en het glas-in-loodraam in de apsis door Abraham Stokhof de Jong. Aparte vermeldingen verdienen de kruiswegstaties, geschilderd dor de Utrechtse kunstenaar Bernardus Dons.

J. Dunselman, huisarts Didam

Huisarts J. Dunselman had zijn talent waarschijnlijk van zijn voorvaderen. Jan Dunselman, zijn voorvader,  studeerde aan het Tekeninstituut in Den Helder en trok op zijn 18e naar Antwerpen, waar hij zijn opleiding vervolgde aan een kunstacademie. In 1884 won hij de Prix de Rome voor de schilderkunst samen met Jacobus van Looy; hij maakte vervolgens een studiereis naar Italië en Spanje. 
Dunselman schilderde historische taferelen en portretten, maar kreeg vooral bekendheid door de vele kruiswegstaties die hij maakte. Hij schilderde de staties op de ruwe achterkant van linoleum, om de structuur van een fresco te benaderen. Voor de Sint Nicolaaskerk in Amsterdam verzorgde hij naast de kruiswegstatie een groot deel van de beschilderingen in de kerk. Met een aantal onderbrekingen heeft hij hier dertig jaar aan gewerkt. Een aantal keren werkte Dunselman voor de aankleding van kerken samen met zijn broer Kees, die ook schilderde.

Op de foto ziet u de huisarts bezig de laatste hand te leggen aan een schilderij. Helaas kunnen we nog geen schilderij van zijn hand laten zien.

Elly Dijkstra

Ik ben geboren en opgegroeid in Den Haag maar woon, sinds 1990, in het mooie Didam.
Na een druk leven heb ik de sprong gewaagd om te gaan doen wat mij vanaf mijn jeugd al trok.
Toen was er echter geen geld en ruimte om een opleiding in de kunst te gaan volgen.
Eerst heb ik mij verdiept in het tekenen. Dit is de basis van alles. Uit die periode zijn de schetsen.
In 2013 ben ik begonnen met schilderen bij de volksuniversiteit. Daar heb ik voor het eerst kennis
gemaakt met de verschillende materialen. Drie jaar later heb ik een plekje in het atelier van de
vrienden van de academie in Zevenaar bezet. Hier werden we regelmatig begeleid door een
leraar. Verder leer ik door mee te doen aan workshops.
Ik heb van alles geprobeerd. Van Aquarel naar Acryl en daarna olieverf. Ook vind ik het werken
met pastelkrijt prettig. Olieverf heeft toch wel mijn voorkeur.
Om erachter te komen wat mij het meest trekt om te schilderen heb ik veel verschillende
projecten uitgeprobeerd. Het schilderen van dieren en portretten ligt mij wel maar Ik houd van
uitdagingen daarom probeer ik vaak iets anders uit. Op mijn site ellydijkstra.nl kunt u veel van
mijn werk zien.
Een speciale opleiding heb ik niet gehad maar wel veel informatie van andere die mij verder
geholpen hebben. Verder ben ik autodidact en schilder vanuit mijn gevoel.
In 2017 heb ik voor de eerste keer een plek op de expositie in Didam bezet. Dit was een goede
ervaring. In april 2013 heeft mijn werk, een maand, in het kunst lab in Doesburg gehangen.

Koos Ernens

Uit de Gelderlander: Als tienjarig jongetje verzamelde hij al reproducties van Rembrandt, die hij ijverig natekende. Ernens: "Ik tekende graag, maar was ook gek op sport. Mijn meester in de vierde klas stimuleerde mijn talent. Door hem ben ik later zelf in het onderwijs beland. Eigenlijk is mijn werk steeds persoonlijker geworden", licht hij toe.
"In het begin, nog op de kweekschool, schilderde ik realistisch: portretten, landschappen, stillevens en dorpsgezichten. Wel fraai hoor, maar het waren observaties, van buitenaf naar iets kijken. Tijdens een vakantie in Rusland (Moskou, St. Petersburg en Zagorsk) raakte ik gefascineerd door religieuze kunst. Iconen zijn vooral ontstaan in landen waar het christendom in de vorm van Oosterse orthodoxie de godsdienst is, zoals Griekenland, Rusland, de Balkanlanden, Oost-Europa en ook Egypte en Ethiopië. Het schilderen van iconen is voor de orthodoxe kerk een werk waarvoor Gods zegen gevraagd wordt. Het gaat in de regel gepaard met gebed. Toen ik zelf iconen en icooncollages begon te maken, leerde ik naar boven kijken. Ik kreeg als het ware een korter lijntje met God."
Eind jaren negentig ontstonden zijn 'iconen van de weg': vrije composities van stoeptegels, bladskeletten, lege bierblikjes, sigarettenpeuken en hondendrollen. "Je zou kunnen zeggen dat ik toen naar beneden ging kijken. Elke 'icoon van de weg' vertelt een eigen verhaal, vaak met een moralistisch tintje. Ik blijf een onderwijzer met het vingertje! " Het meest recente werk van Koos Ernens heeft alles te maken met verre reizen, naar Zuid-Afrika en Egypte. Zo ging hij samen met zijn echtgenote Mariet op zoek naar de roots van zijn twee Afrikaanse kleinkinderen. " We bezochten townships. Van elke plek nam ik wat zand mee, dat ik later in mijn icooncollages verwerkte." Ernens liet zich inspireren door kleurige kleding, hutjes van golfplaten en de Afrikaanse natuur. "Ik wilde nu eens niet de 'big five' afbeelden, maar juist kleinere dieren." Tot zijn pensioen in 2004 was Koos Ernens een bevlogen tekendocent aan het Liemers College. Door de jaren heen zag hij steeds meer examenkandidaten kiezen voor tekenen. Koos Ernens hoopt dan ook veel oud-leerlingen terug te zien tijdens zijn expositie.

Rosalie de Graaf

Street art gespoten keet achter het Albertusgebouw nu bij kerk Loil. Rosalie was ingehuurd door Welcom en dit kunstwerk ter plaatse gemaakt. (zie www.roosart.nl/streetart). 

Rosalie de Graaf uit Doesburg werkte zich binnen korte tijd omhoog in de wereld van realistische street art. Haar werk sloeg zo goed aan, dat ze besloot te stoppen met haar studie geneeskunde, om fulltime aan de slag te gaan als straatkunstenaar onder de naam RoosArt. Tot anderhalf jaar geleden maakte Rosalie alleen thuis schilderijen voor zichzelf. Nu zijn haar ‘murals’ wereldwijd te bewonderen, van Arnhem tot in Kuala Lumpur en Bali. “Toen ik voor het eerst een realistisch schilderij had gemaakt, kwamen mijn ouders de kamer binnenlopen en zeiden ze vol verbazing: ‘Wat, heb jij dit gemaakt?’ Pas later ging ik beseffen dat het kennelijk bijzonder was wat ik kon. Dankzij het vorige Street Art Festival in 2018 maakte ik de overstap van canvas naar muren. De laatste jaren is men street art en graffiti steeds meer gaan bewonderen en waarderen. Daar speel ik goed op in, ik kan er inmiddels mijn geld mee verdienen.”

Zie ook het artikel uit Montferland Journaal. 

https://storage.pubble.cloud/05e27930/archive/2022/4/12/198460_5.pdf?version=11041939

Jan Albert de Grave

De klokkentoren bij de inmiddels afgebroken St. Martinuskerk aan de Kerkstraat.

Ineke van Geemen - Reuling

Ineke van Geemen-Reuling; Geboren: 1967 te Didam (Gemeente Montferland)
Opleiding: Docente 2e graad Handvaardigheid en Textiele Werkvormen aan de Hogeschool Midden Nederland te Utrecht, Docente 1e graad Handvaardigheid aan de Hogeschool Voor De Kunsten te Arnhem
Ineke van Geemen-Reuling, zoals zij zelf schrijft is beeldend Kunstenares en maakt niet alledaagse Kunst vanuit haar eigen geloofs -en belevingswereld en Intuitief vanuit het onderbewuste, ofwel ‘kunst met gevoel.’ Het gaat hierbij om zowel 2-dimensionaal werk als ook ruimtelijk werk met vaak een diepere emotionele, symbolische en spirituele betekenis.
De eerste twee beelden (foto's Henk Tomas) staan in Didam, andere foto's mocht ik met toestemming van haar website afhalen.
Voor veel meer informatie:
Kunstwebsite: www.ineke.vangeemen.com

Frans Giesen  Loil Houten Beelden

Frans is autodidact. Hij vertelde: Mijn liefde voor hout komt voort uit een groot respect voor de natuur. Hout verschaft oneindige inspiratie en mogelijkheden. Sinds de jaren negentig heb ik houtsculpturen gemaakt in mijn atelier en op locatie. Dieren zijn het onderwerp van veel van mijn beelden, maar ik heb ook beelden gemaakt van mensen, voorwerpen en abstracte vormen. Neem een kijkje in de galerij voor een overzicht. Mijn houten beelden zijn geregeld te zien op lokale evenementen. Daarnaast zijn een groot aantal beelden tentoongesteld in mijn tuin en atelier.

Irma Giesen

Tekening molen Korenbloem Loil 

Albert Hell.    Beeldhouwer in steen.

Geboren in 1946 in Beek (gem Monferland ) nu al meer dan 45 jaar wonend in Didam.
Komt uit een kunstige fam. Vader Hell maakte  houtsnijwerk, 
broer Rudolf: beeldhouwer in steen en zus Paulien schilderde. 
Deze familieleden bleven bewust op de achtergrond.
Daar in tegen vormde zich uit de familie een koppel van broers.
“Hellwood”  Broer Jan: houten sculpturen, erotisch en ander kunstvormen, pentekeningen
“Hellpainting” Broer Joop: schilderde schilderijen in alle uitingenabstract als figuratief en vrolijk..
“Hellstone” Albert zelf dus steen, en samen exposeerde zij op kunstmarkten en in div expositie ruimtes
Helaas zijn Broer Jan 2022 en Joop 2021 overleden en ging Albert alleen verder onder de naam “Hellstone”
Zijn werken zijn zowel in opdrachten en eigen creaties uitgevoerd ook werken in klei is hem niet vreemd idem brons maar steen is zijn passie al zijn werken zijn met de hand gehakt, gevijld, geschuurd, geen machine komt er aan te pas alleen een boormachine om een gat/gaatje te boren voor de rvs pennen.
Opleiding:  Bouwkundig uitvoerder (nu gepensioneerd) die ook nu nog  als hobby beeldhouwen uitoefent.
Autodidact, wel beeldhouwers cursussen gevolgd om de finishing touche ( de laatste hand en puntjes op de i) te leren
Diverse soorten steen van Cobalt tot marmer Springstone of Verdite, met een gewicht van 5 kg t/m 565 kg is hem niet onbekend
In zijn garage heeft/had hij een hakruimte gecreëerd met een takel van een 1000 kg op de zolder. Nu hakt hij zijn beelden nog onder in de souterrain waar hij buitenom een expositie tentoonstelt ook een hakruimte bezit voor kleine beelden. Nu ook al i.v.m. coronaperiode geen tentoonstellingen en hakt nu voor plezier met zo nu en dan een opdracht.

"Beeld "Zorg" Meulenvelden.

De drie stalen RVS pinnen dragen de drie gebouwen "Panhuis - Tesma - Waverlo - uitgebeeld door de 3 vlakken. Samen zijn ze de zorgdragers, uitgebeeld door een man en de vrouw in een stoel die de zorg nodig hebben en genieten. Samengevat onder de naam Meulenvelden.

Opdracht gemeente Montferland; “Verbonden R(o)ots”
Afscheid van een Didamse wethouder T. Kok die een andere werkplek verkoos maar de Didamse toren elke dag wilde blijven zien.
Zijn hart ging uit naar herstel en verbouwing Piusgebouw en Gemeentehuis. Ook zijn liefde voor Carnaval, Schuttersfeest en Kermis zijn in rotstekeningen verwerkt.
Steensoort: Indiastone.

Opdracht gemeente Montferland;  “Scheuren”  Motorrijder
Afscheid van een Didamse wethouder van Vuuren die zijn pensioengerechtigde leeftijd had bereikt
Zijn hobby: motoren en zelf vervend motorrijder.
Steensoort : Cobalt op RVS console. Gewicht: 65 kg

Erwin Hogeboom

Tekening van Erwin Hogeboom bij artikel van Rien van den Heuvel "Didams schuttersmuseum" in het boek Liemers Leesboek 1992.

Diny Jansen Peters Loil   

M. Jansens

H. Kemperman

Pentekening van Martinusmolen gemaakt door ? Kemperman prent aangeleverd door F. Reuling. Rechts "De Luijnhorst te Didam, gewassen pentekening door H. Kemperman uit Havezaten en adellijke huizen in de Liemers.

Harrie Kemperman, die 88 jaar is geworden, was van beroep drukker en illustrator, schreef daarnaast ook gedichten en was onder meer oprichter van Historische Kring Westervoort. Hoewel Kemperman zijn drukkerij in Arnhem had, woonde hij in Westervoort en was hij een bekendheid in de Liemers en de Achterhoek. Dat kwam onder meer door diens vele zwart-wittekeningen van markante gebouwen die hij in beide streken bezocht. Zijn illustraties, die ook verschenen in De Gelderlander, koppelde Kemperman doorgaans aan een paar regels poëzie die het gebouw én de omgeving treffend beschreven. Zijn creaties bundelde hij in de series Zwarftochte dur de Liemers en Zwarftochte dur de Achterhoek.

Joop Kleinpenning

Tekende en schilderde in zijn vrije tijd die overbleef naast zijn werk als eigenaar van een winkel in woninginrichting. Wekte veel samen met Koos Ernens.

Antonie . L. Koster

Vele jaren geleden kocht ik bij het notarishuis in Arnhem een schilderij van A.L. Koster, getiteld, De moelen van Terlaak bij Didam. Deze torenmolen heeft gestaan op het terrein waar nu nog zwembad de Hoevert staat. In 1918 werd deze molen helaas afgebroken. Een andere keer wat meer over de molen maar nu wat meer over A.L. Koster (Antonie of Anton Lodewijk Koster ook wel bekend als Antonie Louis Koster).
Sindsdien heb ik me wat meer verdiept in deze kunstenaar die geboren werd in Terneuzen in 1859 en overleed in Haarlem in 1937. Hij werkte in diverse steden en is vooral om zijn schilderijen met afbeeldingen van bloembollenvelden. Vanaf 1895 tot 1898 werkte hij in Gaanderen en daarna tot  1902 in ‘s Heerenberg. Na het nodige speurwerk kwam ik een aantal werken (ansichtkaarten) van hem tegen die uit onze omgeving waarvan ik de een aantal foto’s toevoeg.

Beb Kruese

Geboren in Ulft en nu al meer dan 40 jaar woonachtig in Apeldoorn. Aanvankelijk opgeleid als onderwijzer en als zodanig werkzaam geweest onder andere in Megchelen. In die jaren de tekenbevoegdheid behaald. Daarna jaren gewerkt als docent aan een internaat school voor jongeren met gedragsproblemen. Naast deze baan pedagogiek gestudeerd en na enkele jaren directielid geworden van een ander internaat met een interne school. Begin jaren 90 een carrière switch gemaakt en ben kunstenaar/docent en ontwerpere geworden. Jarenlang docent geweest aan de Volksuniversiteiten en tot voor enkele jaren vele cursussen gegeven ook 's zomers in Frankrijk.  Tegenwoordig teken en schilder ik nog elke dag en beleef daar veel plezier aan. Links en in het midden de oude havezate "de Luijnhorst" en rechts de Havezate "Avesaet". Beneden eveneens de boerderij Avesaet geschilderd door H. Beuvemans. 

Jan Kuppens (1914 - 1961)

Net als zijn broers en veel van zijn familieleden is hij schilder.

Henk Kuppens (1909 - 1935)

Henk wordt net als zijn vader en broer schilder. Hij is kunstzinnig aangelegd en gaat naar de Kunstoefening (thans Kunstacademie) in Arnhem. Uit die periode zijn van hem linoleumsneden en tekeningen bekend.

Gradus Kuppens(1873 - 1922)

Huisschilder, die in zijn vrije tijd ook kunstwerken heeft gemaakt. Bijgaand een schilderij van de oude St. Martinuskerk, een zogenaamde waterstaatskerk, die van 1837 tot 1975 aan de Kerkstraat gestaan heeft. Het schilderij stamt uit ca. 1899. Een kleurenfoto kreeg ik van Henk Kuppens samen met een schilderij van de pastorie (1898). Schilderijen en tekeningen geplaatst met toestemming van de familie.

Waterstaatskerken. Tijdens de Reformatie waren de rooms-katholieke kerken in bezit genomen door de protestanten. Onder invloed van de Verlichting kwam er rond 1800 vrijheid van godsdienst in Nederland. De rooms-katholieken hadden weer recht op eigen kerken. Omdat de protestanten meestal weigerden hun kerk (in het Didamse geval de Mariakerk) af te staan, moesten zij dus zelf nieuwe kerken bouwen.
De Nederlandse regering stelde in 1824 een landelijke subsidieregeling in ten behoeve van de bouw van kerken ongeacht de kerkelijke gezindte. Omdat architecten van het ministerie van Rijkswaterstaat toezicht moesten houden op de bouw van deze kerken werden deze kerken waterstaatskerken genoemd.

Hendrikus Gerh. Kuppens (geboren 5 oktober 1843 te Didam; overleden 05-01-1905 te Didam)

Was van beroep verver maar was ook een zeer verdienstelijke kunstschilder. Kerk met notarishuis rond 1880. De kunstzinnigheid zit in de genen, schilderij van de kerk door kleindochter Gerard Kuppens.

Carel Lanters (Didam 1955) 

Ik heb gewoond in Didam van 1955 tot 1976, het jaar dat ik naar Enschede verhuisde voor de kunstacademie. Daarvoor, van 73-76 heb ik nog gewerkt in het st Jozef ziekenhuis in Doetinchem als rontgen laborant.

Hij volgde zijn opleiding aan de Academie voor Kunsten in Enschede (AKI, 1976-1981). Hij werd begeleid door Joop Hardy, Jan Roeland, Ad Gerritsen en Sigurdur Gudmundsson. Binnen de opleiding heeft hij -mede- het initiatief genomen voor de oprichting van de afd. ‘grensverleggend onderzoek’, later omgezet in ‘gemengde media’. Door een vorm van sublimatie tracht hij op subtiele wijze de waarneming te scherpen. Hij zit niet vast aan een techniek of materiaal. Het concept is bepalend. Voor een aantal complexe situaties in de publieke ruimte maakt hij monumentale werken. Maar ook integreert hij zijn werkwijze in het dagelijkse leven, door bijv. straatmeubilair op een nieuwe wijze te rangschikken of te vervormen. Zijn projecten voor de openbare ruimte ontstaan regelmatig in samenspraak met direct betrokkenen. Naast zijn opdrachtgebonden werk, ontwikkelt hij objecten, beelden, installaties en fotografie (met als specialisatie: pinhole- en stereofotografie) voor het tentoonstellingscircuit. Hierin treedt hij tevens met regelmaat op als conceptontwikkelaar en samensteller. Hij is een voorstander van samenwerking; van beginnende met meer ervaren kunstenaars in projecten en presentaties. Zijn beeldend werk wordt regelmatig afgewisseld met geluidsperformances, waarbij hij gebruik maakt van zelfontwikkelde hoorns (de zgn. toonbeelden) en de Uilleann pipes (Irish bagpipes) ism andere performers. Hij is getrouwd met beeldend kunstenares Lee Eun Young waarmee hij met regelmaat samenwerkt.

Kunstwerk gemaakt door Carel Lanters voor de Kelsehof. rechts een tekening van de Mariakerk.

Het Barghse Huus 's Heerenberg, dit gebouw ligt een beetje verstopt en is door de trappen, smalle paden en schuine hellingen moeilijk toegankelijk. Een kunstzinnige interventie heeft tot doel het verbinden en ontmoeten dat binnen centraal staat ook naar buiten te halen en de fraaie uitstraling en hartelijke sfeer ook op het voorterrein te laten gelden.
KUNSTENAAR Carel Lanters
Aan de kunstenaar werd gevraagd te bedenken hoe het Barghse Huus zich bij de entree meer als ontmoetingscentrum kan profileren. Het zou mooi zijn als met een kunstzinnige ruimtelijke ingreep aan de buitenkant wordt aangekondigd wat er binnen te beleven valt. Het voorterrein tot plek te maken waar de ontmoeting voor de deur gestimuleerd wordt, zodat de verbindende functies van organisaties en groepen in het pand buiten al voelbaar is. Kortom: een ruimtelijke ingreep die tot de verbeelding spreekt, die in gezamenlijkheid tot stand komt en die aanzet tot ontmoeting, trots en verbondenheid.
Voor het Barghse Huus gaat beeldend kunstenaar Carel Lanters aan het werk. Hij maakt tekeningen, beelden en performances maar heeft ook zeer veel werk gemaakt voor openbare ruimtes:

De kunstenaar werkte een voorstel uit om samen met gebruikers van het pand een ontmoetingsplek bij de hoofdentree te realiseren. Hieronder een impressie aan de hand van schetsen.
De gemeente onderzoekt de financieringsmogelijkheden en is bezig met een subsidietraject in de hoop dat de uitvoeringsopdracht kan gaan volgen.

José-Leenders-Smits -  Smits Crea Art

Geboren 1958 te Arnhem. Opgegroeid in Loil, wonende in Didam,(Gemeente Montferland).
Als kind zijnde altijd creatief geweest, daarna werd de tijd opgeslokt door werk en gezin. In 2016 begon het creatieve weer te borrelen, weer begonnen met haakkunst, in de vorm van dieren- en mensen gezichten. Al snel werd het draadje en de haaknaald ingewisseld voor penselen en verf. De eerste geschilderde creaties op doek lieten dan ook niet lang meer op zich wachten, schilderijen zowel figuratie als abstract.
Als autodidacte kunstenaar stond en staat bij mij het experimenteren voorop, er werden steeds verschillende materialen ontdekt en ook een richting werd bepaald.
Het eerste ontstaan van materiewerken, waarbij ik mijn inspiratie uit de natuur haalde, was een feit.
Daarna begon een serieuze zoektocht naar verdieping in materialen om nog meer structuur in mijn werken aan te brengen.Na het volgen van een cursus Powertex en ook de masterclass, was dit een opmaat naar mijn eigen “handtekening” Smits Crea Art.
Het grootste plezier haal ik uit het creëren en ontwikkelen van nieuwe werken, die allemaal opgebouwd zijn met verschillende materialen. Ik kleur daarbij graag buiten de lijntjes en maak dankbaar gebruik van de veelzijdigheid van verschillende materialen.
Werken/schilderijen maken, soms met en soms zonder thema, gemaakt vanuit mijn hart en met veel gevoel, dat is wat ik doe.
Inmiddels exposeer en heb ik geëxposeerd  bij verschillende galeries.
Wilt u meer weten over de werken van Smits Crea Art, kijk dan op de volgende website: smitscreaart@exto.nl
Mailen: smitscreaart@gmail.com

Gerard van Lerven

Geerard Johan (Gerard) van Lerven (Arnhem, 24 november 1885, 14 juni 1966) was een Nederlands schilder, etser, tekenaar en academiedirecteur.
Hij was een zoon van kastelein Nicolaas Hendrik van Lerven en Petronella Johanna Dijkstra en een jongere broer van de schilder Henri van Lerven. Hij werd opgeleid aan de Rijksschool voor Kunstnijverheid Amsterdam als leerling van Georg Sturm. Hij kreeg ook les van Albert Hemelman. Van Lerven schilderde, etste en tekende dorpsgezichten en landschappen, bloemstillevens en portretten. Hij trouwde in 1911 met Mechtelina Frederika Ansink (1885-1973). Van Lerven was vanaf 1914 docent en vanaf 1922 directeur aan de academie voor beeldende kunst en kunstnijverheid van het Genootschap Kunstoefening in Arnhem. Eind 1950 nam hij afscheid.[3] Leerlingen van hem waren onder anderen Kees Bastiaans, Julia Beelaerts van Blokland, Jan Berfelo, Bob Damen, Marius Kolvoort, Piet te Lintum, Ben van Londen, Edlef Romeny en Albertine Vellenga.
Van Lerven was lid van Arti et Amicitiae en de kunstenaarsvereniging Sint Lucas.[4] Hij nam deel aan diverse exposities, onder meer met Gijs Jacobs van den Hof bij Artibus Sacrum (1932) in Arnhem en had solotentoonstellingen in de Geldersche Kunsthandel (1916) en de Hengelose Kunstzaal (1955). Hij ontving de bronzen (1942) en gouden (1960) legpenning van het Genootschap Kunstoefening. Gerard van Lerven overleed in 1966, op 80-jarige leeftijd.

Joop Looman

Mijn naam is Joop Looman een gepensioneerde timmerman en schilder ongeveer 6 jaar ik heb mijn eerste lessen gehad bij de volksuniversiteit in Zevenaar. En daarna nog een cursus fijnschilderen bij kunstacademie te Wild in S,heerenberg Ik schilder in een realistische stijl o.a. Landschappen vogels, paarden en koeien ook portretten en ik ben momenteel bezig met een stilleven
1 de korenmolen inLoil met zicht op de kerk.          2Joop Looman met zijn kleinkinderen Evi enThomas op de plas van Baakman aan de Doesburgseweg met op de achtergrond de Bosslagstraat
Huis aan de Ludgerusstraat 20 in Didam. Met zicht op de diemse toren vr.gr Joop Looman

A. Nova

Piet te Lintum

Tekening van B. Thuis (Didam) vervaardigd door P. te Lintum geb. 13-01-1909 overleden 01-05-1985. Piet te Lintum was een columnist, illustrator, tekenaar en kunstschilder. Hij heeft een groot aantal landschappen en dorpstaferelen geschilderd van zijn geboortestreek Achterhoek. Hij wordt daarom ook weleens de "schilderende ambassadeur van de Achterhoek" genoemd. Vanaf zijn kindertijd bleek dat hij talentvol was en op de leeftijd van elf jaar tekende hij goed gelijkende portretten. Zijn eerste lessen ontving hij van een kunstenaar die juist afgestudeerd was van de kunstacademie. Tevens volgde hij een jaar lang schriftelijke cursussen van een instituut in Parijs. Toen hij 18 werd volgde hij lessen op de Kunstnijverheidsschool in Arnhem. Daar kreeg hij les van Hendrik Valk en Gerard van Lerven. Daarna volgde hij drie jaar lessen op de Rotterdamse Kunstacademie van David Bautz en Herman Mees. Maar bovenal van professor Johannes Hendricus Jurres, op de Rijksschool voor Kunstnijverheid in Amsterdam. Na zijn studie werkte Te Lintum als illustrator voor diverse uitgeverijen, onder andere tekende hij de illustraties voor de avonturen van Aornt Peppelenkamp van Frans Roes die onder het pseudoniem Herman van Velzen schreef.[2] Verder voor Misset in Doetinchem, uitgeverij van De Graafschapbode maar ook als columnist voor dagblad Tubantia, met nieuws in een stripvorm.[3] In die tijd tekende hij ook reclamewerk en ansichtkaarten. Tekening in Beeldbank ECAL Doetinchem.

Meeuw van Rotterdam

Ets Mariakerk. Meeuw van Rotterdam (naamvariant: Meeuwis van Rotterdam) werd op 8 november 1929 in Puttershoek geboren. Pseudoniem van een tekenaar / schilder uit Puttershoek. Meeuw van Rotterdam (inmiddels woonachtig in Rossum) is inmiddels 83 jaar en nog steeds actief als kunstenaar. Werkte veel in de omgeving van Rotterdam, Hoekse Waard en Dordrecht. Ook heeft hij veel getekend voor regionale kranten, met name voor De Dordtenaar als ‘huistekenaar en opvolger van Cor Noltee. Zijn productie betreft vooral landschappen en stadsgezichten.

Kokie Molsbergen

Kokie Molsbergen is geboren op 21 januari 1915 in Renkum.
Zij volgde de kunstnijverheid school in Arnhem en later de kunstacademie.
Maakte veel potlood en pen tekeningen van kerktorens en stads gezichten gemaakt tussen de jaren 30 en 60 van de vorige eeuw.
Tekening van de Mariakerk te Didam, rechtsonder gesigneerd door Kokie Molsbergen. De afmeting is 24 x 12 cm. incl. lijst; 22 x 10,5 cm. excl. lijst.

Naast de tekening van de Mariakerk (links) ziet u rechts een tegeltje met dezelfde afbeelding. Onder foto links het centrum en kerk van Doesburg en midden echts het centrum en kerk van Doetinchem, rechts het centrum en kerk Doesburg.

G.H. Nollen

Portret van Wilhelmina Aleida Nass uit Didam, 1854
Nollen, G.H.
Olieverfportret van Wilhelmina Aleida Nass, geboren in Elden op 7 februari 1785 en overleden in Didam op 3 januari 1866. Ze was getrouwd met Joannes ter Laak (1776-1845).

Leo van Oudheusden

Beeldhouwer, graficus, schilder en tekenaar Leo van Oudheusden (Rozenburg, 1946) doorliep van 1964 tot 1968 de Rotterdamse kunstacademie, waarna hij zich met een atelier in zijn geboorteplaats Rozenburg vestigde. Hij heeft veel in brons gewerkt. Vanaf 1981 had hij een atelier in Didam.
Kunstenaar Leo van Oudheusden heeft voor zijn woonplaats Rozenburg meerdere werken gemaakt. Dit gevelreliëf zonder titel, maar met de omschrijving ‘akitiviteiten in de regio’, is een zeer opvallende en eigenzinnige creatie, waar hij destijds ook zeer over te spreken was. Meer dan in zijn andere werken heeft Van Oudheusden hier gereageerd op tendensen in de laat Europese kunst.
In zijn latere woonplaats Didam staan eveneens een viertal kunstwerken zoals “De Omhelzing” aan de Drostlaan, “Het veulen” voor de voormalige Rabobank, “Het Schuttersbeeld” bij het oude Gemeentehuis en “De Liefde” een beeld van Leo van Oudheusden dat door de familie Vreeman geschonken is aan de gemeente Didam. In 2017 overleden in Arnhem.
Meer informatie is te vinden op:www.beeldenvangelderland.nl

Plaquette (Leo van Oudheusden) van H. Visscher de eerste directeur van het Liemers Museum

Hendrik Nicolaas Postma

Postma, Hendrik Nicolaas; geboren Haarlem 5 oktober 1873, overleden. Bussum 26 januari 1945. Woonde en werkte in Haarlem, Dusseldorf en in Arnhem 1901 tot 1945. Leerling van de Kunstnijverheidsschool te Haarlem o.l.v. M.D. Crop en Th.K.L. Sluijterman. Stond in het bevolkingsregister te Arnhem eerst als drukker, later als kunstschilder vermeld. Schilderde en tekende interieurs met figuren, landschappen, stadsdelen en stillevens, was tevens kunstnijveraar.

Omschrijving
Ingelijste tekening (ingekleurd met waterverf / aquarel) door Hendrik Nicolaas Postma. Te zien is een laan met hoge bomenrijen, met uitzicht op de kerktoren te Didam.

Link naar 20 aquarellen die Hendrik Postma Van Arnhem gemaakt heeft. https://www.geldersarchief.nl/bronnen/archieven/?mistart=0&mivast=37&mizig=86&miadt=37&milang=nl&misort=last_mod%7Cdesc&miview=gal1&mizk_alle=postma

zoals bijgaande tekening

Heini Peters

Hans Petri

Johannes Philip Laurens Petri (roepnaam Hans) werd op 1 december 1919 geboren in Weerselo (gemeente Denekamp, Overijssel) en overleed in Dordrecht op 13 februari 1996. Hij werd op 17 februari 1996 begraven op algemene begraafplaats De Essenhof te Dordrecht. Hij was de jongste van twee kinderen, geboren uit het op 20 februari 1917 te Wonseradeel (Friesland) gesloten huwelijk van Jacob Petri, Nederlands Hervormd predikant (Amsterdam 19 juni 1884-Baarn 10 mei 1971) en Dieuweke Maas (Makkum 14 december 1886-Arnhem 16 juli 1946).
Hans Petri trouwde te Dordrecht op 18 mei 1949 met Greetje Huibertje Eijskoot, keramist (Dordrecht 2 juli 1922-Dordrecht 2 januari 2012). Uit dit huwelijk geen nakomelingen. Greetje was een dochter van de Dordtse musicus en dansleraar Hendrik Adrianus Eijskoot (1902-1957) en Jannetje Faasse (1903-1990).
Hans Petri was een veelzijdig kunstenaar. Hij was beeldhouwer, tekenaar, schilder en graficus. Voorts was hij penningkunstenaar en poppenmaker. Ook vervaardigde hij maskers. Aanvankelijk was zijn werk figuratief maar hij ontwikkelde zich tot een overwegend abstract werkend kunstenaar. Petri was eigenzinnig en had een uitgesproken hekel aan regels, formulieren en bureaucratie. Soms leverde dat problemen op.Vorig jaar werd een ets aangeboden met de titel: Pastorietuin Didam 1944 van de kunstenaar Hans Petri. Het woordje Didam wekte natuurlijk mijn interesse en ging op Google verder zoeken naar deze kunstenaar. Al gauw leverde dit de volgende gegevens op: Johannes Philip Laurens Petri (roepnaam Hans) werd op 1 december 1919 geboren in Weerselo (gemeente Denekamp, Overijssel) en overleed in Dordrecht op 13 februari 1996. Petri volgde als spoorstudent vanaf 1942 de opleiding beeldhouwen aan de Academie voor Beeldende Kunsten te Rotterdam. Hij kreeg les van graficus, tekenaar en schilder Antoon Derkzen van Angeren (1878-1961), tevens een huisvriend van de familie Petri, en van beeldhouwer Gerard Hoppen (1885- 1959). Zijn belangstelling ging uit naar grafisch werk, maar vooral naar de beeldhouwkunst. Petri was moeilijk in het gareel te krijgen en er werd hem een ultimatum gesteld: de lessen volgen of de opleiding verlaten. Hij koos voor het laatste en verliet de opleiding zonder diploma om zich als zelfstandig kunstenaar te vestigen (1944). In het laatste oorlogsjaar (1944-1945) moest hij om aan dwangarbeid te ontkomen, onderduiken bij zijn ouders in Didam (Gelderland), waar zijn vader als predikant stond. De link met Didam was gelegd en via de website van het Dordrechts Museum vond ik niet alleen mijn ets maar ook nog een flink aantal andere etsen van Didam. Natuurlijk heb ik de ets gekocht, ben op het spoor gekomen van een aantal andere etsen en kan deze nu op Facebook zetten.

Bron: Dordt's Museum met uitzondering van de laatste foto.

Tonny Ros

Tonny Ros (1920 - 1993) werd in Amsterdam geboren. Al zeer jong kreeg hij zijn teken- en schilderlessen van de kunstschilders Ben Vreeburg en Piet Landkroon. In de avonduren studeerde hij bij de "SIKA" groep van de Kunstnijverheidschool te Amsterdam. Vervolgens kwam hij terecht op het atelier van Willem Molier, waar opdrachten van scheepvaartmaatschappijen werden uitgevoerd. Nadat hij bij deze kunstenaar het nodige onderricht had genoten, bezocht hij de Rijksakademie van Beeldende Kunsten te Amsterdam. 
Tonny Ros was schilder, tekenaar, docent aan huishoudscholen te Didam en Silvolde (1958) Huissen, Doesburg en Lobith (1959) 

Bert Ruesink

𝗞𝘂𝗻𝘀𝘁 & 𝗖𝘂𝗹𝘁𝘂𝘂𝗿 𝗶𝘀 𝗯𝗲𝗹𝗮𝗻𝗴𝗿𝗶𝗷𝗸 𝗯𝗶𝗷 𝗟𝗶𝗲𝗺𝗲𝗿𝗶𝗷𝗲, 𝗼𝗼𝗸 𝘀𝗰𝗵𝗶𝗹𝗱𝗲𝗿𝗶𝗷 𝗕𝗹𝗶𝗸 𝗼𝗽 𝗗𝗶𝗲𝗺 𝘇𝗼𝗿𝗴𝘁 𝘃𝗼𝗼𝗿 𝗵𝗲𝗿𝗸𝗲𝗻𝗻𝗶𝗻𝗴
Afgelopen week werd er onder toeziend oog van bewoners, medewerkers en familie van mevrouw Mulder het schilderij Blik op Diem onthuld. Door een gulle gift van oud bewoonster mevrouw Mulder, die niet meer onder ons is, werd het schilderij mogelijk gemaakt. Daarom was het extra bijzonder dat haar dochter het kunstwerk mocht onthullen. Het kunstwerk zorgt voor herkenning bij bewoners, vooral De Diemse toren is heel duidelijk te zien en natuurlijk de blik in het weiland met verderop de boerderij. Fijn dat bewoners van locatie Diemzicht nu ook binnen kunnen genieten van dit prachtige uitzicht!

Mijn naam is Bert Ruesink. Ik ben 41 jaar en ik woon in Didam (Gelderland).
Al van jongs af aan heb ik een passie voor tekenen en schilderen. In 1998, toen ik 16 jaar was en ik al vele uren tekenen op papier achter de rug had maakte ik mijn eerste muurschildering op de garagedeur bij mijn ouderlijk huis. Zo is mijn hobby en tegenwoordig werk ontstaan. Ik heb me verder ontwikkeld tot het teken- en schilderwerk dat ik nu maak. Inmiddels heb ik bijna 25 jaar ervaring in het vak! Eerst als hobby en inmiddels alweer bijna 10 jaar mijn beroep!
Door mijn 3d schilderij-muurschilderingen is het succes flink toegenomen. Maar liefst meer dan 6 miljoen keer werd de collagefoto van mijn eerste 3d schilderij-muurschilderingen op Facebook bekeken en al meer dan 75.000 mensen volgen nu mijn facebookpagina!
Mijn doel is mezelf telkens te verbeteren.  Als ik kijk naar de afgelopen jaren, dan kijk ik met trots terug op alle mooie projecten die ik heb mogen doen en de vele leuke dankbare reacties van de klanten.
Van babykamer tot bejaardencentrum, ik kan er iedereen mee blij maken en tegenwoordig ook veel bedrijven. Een muurschildering of een schilderij op paneel, alles is een uitdaging en alles is uniek en persoonlijk! Creatief bezig zijn zit in mijn bloed. Ik vind het prachtig om zelf iets te creëren en mensen blij te maken met iets unieks en persoonlijks.
Wil je ook muurschildering, schilderij laten maken? Neem dan gerust contact met mij op via het menu-item Aanvragen. Voor wie het leuk vindt, volg mijn werk op facebook of instagram: BertRuesinkART

Franc Scheerder

Geboren op 14 maart 1946 in “het kappershuis “ te Didam waar zijn ouders zijn begonnen met de kapperszaak in 1932. In 2017 verhuisd naar Doetinchem. Begonnen met schilderen sinds 2000 onder leiding van de leraren: Pathy Harpenau en Tair Zairof. 
Maakt eveneens  bronzen beelden sinds 2019 en is Autodidact

Willi Schlotthaer

Willi Schlotthauer (1923-2002) Hij trouwde in 1951 met mijn tante Jo Bolder en was regelmatig in Didam. Gegevens aangedragen door José Rasing. Links gezicht op de Heegh en Heeghstraat en rechts gezicht op de Didamse toren.

B.F. Speydel

Tekeningen uit het boek "Tussen Elten en Urk" van B.F. Speydel. Historische vertelsels uit Graafschap , Liemers en Noord Oost Polder

Henk Stark

Spoorstraat Didam ter hoogte van de Eetkamer vroeger Niek Heijmen. Aquarel Henk Stark in eigendom van J. Beursken, voorstellende Marsweg richting centrum met rechts de kerktoren.

Henk van den Tillaart.
Geboren in het Brabantse Mill in 1953 (autodidact).
Sinds 2001 ben ik  als voorbereiding op een periode van meer vrije tijd begonnen met schilderen. Inmiddels is het een deel geworden van mijn leven waar ik veel genoegen in beleef.
Inspiratie vind ik in alle dagelijkse dingen om me heen. Al het leven om me boeit me en vraagt om vastgelegd te worden. Ik schilder om te schilderen, puur voor mijn plezier. Ontspanning is mijn grootste drijfveer. Daarnaast is het prettig iets te creëren. Vooral wanneer anderen er plezier aan beleven en het aandurven een van mijn werkstukken in hun huis te tonen.

Theo Tomassen 

Theo Tomassen (Loil gem, Didam, 1948) studeerde van 1966 tot 1971 aan de Akademie voor Beeldende Kunst in Arnhem. Zijn eerste eigen tentoonstelling stond in 1968 in Dieren. Het werk van Theo Tomassen is lyrisch-abstract van aard, met soms een sober figuratieve aanduiding. Zijn emotionele bewogenheid leidt tot een kleurrijke, vaak heftige schildertrant. Inmiddels is werk van zijn hand op verschillende plaatsen in Gelderland te zien.

Theo Tomassen & Rob de Leeuw

Gelderland in proza, poëzie en prenten
Didam
Didam, Loil, Nieuw-Dijk, Greffelkamp, Holthuizen, Ouddijk, Heegh
De Vlieger
Hij stond rustig. De lange staart, verzwaard met pollen gras, maakte langzame slingerbewegingen. Af en toe zwenkte hij naar links, daalde, hoeveel was op die afstand niet vast te stellen en klom vervolgens weer naar zijn oorspronkelijke hoogte. Beneden waren de windvlagen, die hem uit de koers brachten, niet merkbaar. Het was even spannend geweest, het oplaten. Er leek nauwelijks een bries te staan toen hij de vlieger, zeker een kop groter dan hijzelf, de lucht in probeerde te krijgen. Hij had hard moeten lopen over het stoppelveld af en toe omkijkend of de vlieger voldoende wind ving om met staart en al los te komen van de grond. Het had die ochtend geregend. Tijdens het hollen over het veld voelde hij waterdruppels uit de stoppels tegen zijn benen spatten. Na het oplaten en het vooral niet te snel, daarvoor was er weinig wind, vieren van het touw hield hij zijn adem in toen de staart rakelings over de top van een van de Italiaanse populieren, die rond de melkfabriek stonden, scheerde. Dat was op het nippertje. Het zou niet de eerste keer zijn geweest dat een van zijn eigengemaakte vliegers verstrikt raakte in hoge bomen, onbereikbaar, speelbal van het weer. Soms zelfs na een jaar, zag hij het geraamte slingeren aan een tak. Dit keer was het dus goed gegaan.
De melkfabriek. ’s Ochtends heel vroeg hoorde hij vaak het klinken van de melkbussen als die met een behendige zwaai op het betonnen, gedeeltelijk overkapte, laadbordes werden gezet. Voorbij de melkfabriek aan de Spoorstraat, met aan weerszijdenlindebomen, was het maar een klein eindje om bij de Ludgerusschool te komen, die achter het gemeentehuis lag. Aan die school moest hij nu vooral niet denken. Veel liever ging hij vóór het Schoolstraatje naar links, richting de grote kerk, die niet eens zo groot leek. De middeleeuwse, robuuste, taps toelopende toren begon, zo leek het, ergens halverwege, boven het gesloten bladerdak van de oude kastanjebomen die rond de kerk stonden. Daaronder in de schemering luisterde hij soms zondag ’s ochtends naar vreemde gezangen. De protestanten kerkten daar. Wel stond er het fratershuis naast, wat vagelijk geruststellend was. Hij had het altijd merkwaardig gevonden. Didam was immers katholiek, de protestanten een kleine minderheid. Maar wel de grootste kerk! Veel te groot, wist hij, want één keer had hij gezien dat in de kerk zelf een veel kleinere ruimte was afgeschot. De katholieken moesten het doen met de waterstaatskerk verderop, die niet eens een toren had, althans niet een om van te spreken. Tegenover die kerk het Carolusgebouw en het klooster van de zusters J.M.J. met daaraan verbonden de kleuterschool. Als je dan doorliep kwam je, na een lange tijd, in Loil uit.
De vlieger was onrustiger geworden. Vaag klapperde het rose vliegpapier met stijfsel geplakt rond het touw gespannen om het kruis. Hij hoorde de trein vertrekken van het station, rechts opzij achter hem. De enorme, zware stoomlocomotief kwam moeizaam, met een diepe bas op gang om dan met enkele versnelde zuchten aan te zetten tot de reis naar Zevenaar en veel verder weg, Arnhem. Daarvoor waren de spoorbomen rammelend uitgewaaierd over de spoorwegovergang. Even voorbij die overgang aan de Dijksestraat, lag de Middelbare Land- en Tuinbouwschool met een grote, in een kom gelegen vijver bedekt met kroos, overschaduwd door brede treurwilgen ervoor en kassen met druiven en tomaten erachter. Verderweg Nieuw Dijk, waar ook wel eens vliegers terecht waren gekomen als de wind de andere kant op stond en het touw, met pek – gehaald bij de schoenmaker  verstevigd, was geknapt. Dat gebeurde alleen maar wanneer hij vliegerde op de Zwarteweg, die parallel liep aan de spoorbaan in de tijd dat het koren nog niet met de zeis was gemaaid. De vlieger rukte plotseling aan het touw en maakte een scherpe duik naar rechts; de wind was toegenomen. Nu stond hij, strak gespannen, zo ongeveer boven het Domineeslaantje.  Kersen, daar moest hij aan denken. Kersen, na schooltijd geplukt van de grote kersebomen in de tuin achter het huis. Een tuin zo groot dat hij er fietsen had geleerd. De kersen had hij, zoals het hoorde, meende hij, vooraf keurig ontdaan van de steeltjes in een mandje gelegd om ze te brengen naar de mevrouw als filmster. Door een windvlaag stortte de vlieger ineens tientallen meters naar beneden. Zij hart sloeg over. Razendsnel vierde hij het touw om hem in bedwang te krijgen. Dat lukte hem ternauwernood. Toen besloot hij hem in te halen, rustig, vooral rustig. Zachtjes klapperend kwam hij dichterbij totdat hij voor zijn voeten bijna neerstreek. Op dat moment ving hij hem op, voordat hij de stekelige stoppels kon raken.
Tekst
Rob de Leeuw (Didam, 1939) studeerde in England en is adjunct directeur van Turmac Tobacco Company in Zevenaar. Voor deze internationale onderneming houdt hij zich ook bezig met institutionele public relations en de Peter Stuyvesant Collectie. Hij was mede-initiatiefnemer en vervolgens tien jaar voorzitter van de Stichting Beeldende Kunst Gelderland. Verder is hij voorzitter van de Stichting Signature, uitgevers van grafiek.
Prent
Theo Tomassen (Loil gem, Didam, 1948) studeerde van 1966 tot 1971 aan de Akademie voor Beeldende Kunst in Arnhem. Zijn eerste eigen tentoonstelling stond in 1968 in Dieren. Het werk van Theo Tomassen is lyrisch-abstract van aard, met soms een sober figuratieve aanduiding. Zijn emotionele bewogenheid leidt tot een kleurrijke, vaak heftige schildertrant. Inmiddels is werk van zijn hand op verschillende plaatsen in Gelderland te zien.

C.J.C. Verbeten

Schilderij van Huize Tesma C.J.C. Verbeten circa 1899

Frederik Hendrik van Voorst

Fredrik Hendrik van Voorst. ? 1660-1736 Nijmegen, Didam
Heel bijzondere en zeer grote snijdsels uit perkament of papier maakte deze Nijmeegse vaandrig, die stamde uit een oud adellijk geslacht. Zijn werkstukken waren sterk beïnvloed door de klassieke schrijvers, zoals Ovidius. Voorstellingen uit die verhalen sneed hij in opwerk, vermoedelijk naar bestaande prenten. Voor diverse bestuurscolleges maakte hij wapenknipsels, soms in opdracht en soms in de verwachting dat de Magistraat het wel zou kopen, 50 tot 175 gulden leverde zo’n stuk hem op in Nijmegen, Tiel, Leiden en Goes. Enkele malen maakte hij ook snijwerk voor een echtpaar of een vooraanstaand persoon. Steeds zijn ze gemaakt met de familiewapens van echtelieden, raadsleden of het stadswapen., opgelegd met laagjes goud en rood papier of perkament. De teksten werden uitgevoerd in een heel karakteristiek  lopend schrift en ook opgelegd met goud. De teksten bestonden uit een, ons overdreven aandoend soort potjeslatijn, zoals “mannen die eerwaard zijn verbiedt hun roem te sterven”.

Nadat zijn echtgenoot in Goes was overleden, hertrouwde enkele jaren later met een barones uit Tiel en woonde in Didam, waar hij is overleden. Met een twintigtal, van hem bewaarde perkamentknipsels is hij een van onze meest kunstzinnige en productieve knippers geweest in de 18de eeuw. (Uit Knipperslexicon van Nederland, een project van de Nederlandse Vereniging voor papierknipkunst.)

 

Otto van Voorst

Voorst, Otto van (jonkheer), knipkunstenaar, Geboren 1650, Overleden 1704,  plaats van werkzaamheden Didam.
Aan hem zijn tien heraldische snijwerkjes toegeschreven, alle omringd door kransen van bloemen zeer fijn uitgewerkt. Daarvan is ongetwijfeld het meest bekend het wapenknipsel voor Johan Abraham van Schurman te IJlst, dat voor kort altijd werd toegeschreven aan diens “oude moei”, Anne Maria van Schurman. Andere knipsels in dezelfde trant zijn gemaakt voor notabelen uit Zierikzee, twee van hen volle neven van J. A. van Schurman. Alle stukjes waren voor voorname burgers in DenHaag, Delft en Zeeland. Persoonlijke gegevens van deze papiersnijder zijn niet gevonden.
Uit Knipperslexicon van Nederland, een project van de Nederlandse Vereniging voor papierknipkunst.

 
Geert Vreeman

Geert Vreeman, geboren 22 augustus 1944 Fotograaf uit Didam. 

Artikel uit Gelderlander, foto is van Jan Ruland van den Brink

Beeldje rechts boven is te zien in het Albertusgebouw. De overige beelden in de tuin van de familie.

D.G. van de Witte 

Dijksestraat 2 Didam, augustus 1988

Regina Wolters 

Ik ben in 1960 geboren in Doesburg en woon sinds ongeveer 1979 hier in Didam.
Ik kom uit een creatieve familie, maar heb nooit een opleiding in die richting gedaan.
Wel veel cursussen, al dan niet online gevolgd en op die manier mijzelf ontwikkeld.
De laatste 6 jaar ben ik meer met olieverf gaan werken en schilderde vooral portretten en dieren.
Door de coronatijd ben ik een andere richting opgegaan. Ik ging in die tijd veel wandelen en ontdekte plekjes in Didam waar ik normaal gesproken met de auto langs zou zijn gereden. Ik ontdekte het "Urban" schetsen. Inkt en aquarel schetsen die ter plekke worden gemaakt. Dus niet vanaf een foto. Mijn mijn rugzakje en mijn stoeltje, ben ik bijna dagelijks door Didam en omgeving getrokken. Tijdens het schetsen heb ik veel interessante verhalen van voorbijgangers gehoord, die het bijzonder vonden om te zien hoe een schets ontstaat.
Mijn schetsen hangen op dit moment in De eetkamer van café Uniek in Didam. Dit Urban schetsen zal ik ook blijven doen, maar mijn passie ligt toch wel in het schilderen met olieverf.
Meer van mijn werk kunt u vinden op FB: RWoltersArt en Instagram: reginawolters_art.
In deze link laat ik u in een interview aan Regio8 zien wat het "Urban schetsen" ongeveer in houdt: https://youtu.be/Y64wYL3vbRk

Foto's van de tandartsenpraktijk, de Eetkamer, Waverlo, woningen aan de Polstraat, in Kerkwijk

Naam kunstenaar niet bekend

Schilderijen van Oudheidkundige vereniging Didam in hun werkruimte met een schilderij van 1 van de oprichters van het Albertusgebouw Engelbert Thuis

Raamzicht op Didam (oudheidkundige vereniging Didam)

Kerk van Didam, gesigneerd met Ans

Schilderij vanuit het "Magere End" genomen richting Mariakerk: Kunstwerk voor gebouw Plavei Kerkstraat

Hervormde Kerk Didam

Nieuwe Martinuskerk, mogelijk gesigneerd met R. Kemperman

Foto van tekening Maria Kerk. (onder deze foto staat G. Staaring 1981)

Tekening Mariakerk, De Luynhorst, tekeningen zijn te vinden in de hal van het Gemeentehuis in Didam.

Tekening Mariakerk

Schilderij van olieverf op doek van Mgr. Everhardus ter Laak uit Didam circa 1892. Mgr. Everhardus ter Laak uit Didam, is bisschop in China geweest. Schilder onbekend (Liemers Museum Zevenaar)

Pentekeningen uit ca 1956 naar tekeningen uit 1731 uit de ECAL beeldbank Doetinchem, vervaardiger niet bekend.

Plattegrond Didam